نابینایان و نکاتی که در مورد آن ها نمی دانیم

بسیاری از نابینایان نقص بینایی خود را صرفا یک چالش جسمی در زندگی می دانند. آن ها به هیچ عنوان نابینایی را امری ناتوان کننده یا پایان شادی نمی دانند. در مقابل افراد نابینا باور دارند که کور بودن هویت آن ها نیست. این گروه از افراد به اندازه دیگران قدرتمند، باشکوه و توانمند هستند و در واقع این نگرش ما است که باید نسبت به آن ها تغییر کند

همه ما حداقل برای یک بار با خاموشی برق و ماندن در تاریکی مطلق مواجه شده ایم که مجبور بودیم با تکیه بر سایر حواس و دنبال کردن صداها و لمس اشیا راه خود را پیدا کنیم. این اتفاق یک بار باعث شد تا من در مورد افراد نابینایی که تمام مدت در چنین شرایطی قرار دارند فکر کنم.

به همین جهت نحوه زندگی آن ها و تعامل با محیط پیرامون برای من جالب شد. این مقاله در بانک پزشکی ایرانمدبانک نیز نتیجه همان پیگیری برای درک بهتر نابینایان است. در اینجا قصد دارم تا به بیان چند نکته که ممکن است در خصوص افراد نابینا ندانید، بپردازم.

بسیاری از آن ها ممکن است به طور کامل نابینا نباشند

اختلال بینایی با از بین رفتن کامل بینایی برابر نیست. در حقیقت، طبق گزارش سازمان بهداشت جهانی ، 15 درصد افرادی که مشکل بینایی دارند، با تاریکی کامل روبرو بوده یا نابینا هستند. در حالی که در حدود 85 درصد باقی مانده دارای دید جزئی هستند.

این افراد می توانند چیزهایی مانند رنگ ها، نور و حرکت را در اطراف خود درک کنند. آنها ممکن است در برخی موارد با درجاتی از تاری دید مواجه باشند. بنابراین همانطور که میبینید طیف گسترده ای برای کم بینایی وجود دارد.

نابینایان از داشتن نقص بینایی خجالت نمی کشند

بسیاری از نابینایان نقص بینایی خود را صرفا یک چالش جسمی در زندگی می دانند. آن ها به هیچ عنوان نابینایی را امری ناتوان کننده یا پایان شادی نمی دانند. در مقابل افراد نابینا باور دارند که کور بودن هویت آن ها نیست. این گروه از افراد به اندازه دیگران قدرتمند، باشکوه و توانمند هستند و در واقع این نگرش ما است که باید نسبت به آن ها تغییر کند.

بنابراین، دفعه بعدی که با یک فرد نابینا برخورد کردید و با خود گفتید “بیچاره او یک نابینا است” باید با خود فکر کنید و ببینید که چگونه می توانید برخی از مفروضات ریشه دار را که هنگام تعامل با افرادی که توانایی های مختلف دارند، تغییر دهید.

آنها همیشه به نظارت شدید احتیاج ندارند

نابینایان به مراتب بیشتر از محیط خود آگاهی دارند و تسلط بیشتری نسبت به آنچه که ما تصور می کنیم، دارند. ممکن است آنها نیز برای آشنایی با مکانی جدید یا یادگیری یک فناوری جدید دقیقاً مانند هر فرد دیگری به تجربه کردن نیاز داشته باشند.

بنابراین، افراد کم بینا یا نابینا به هیچ وجه برای زندگی خود به طور دائمی به دیگران وابسته نیستند. من از شما می خواهم که با در نظر داشتن این نکته اگر با فرد کم بینا یا نابینایی مواجه شدید بدانید که آن ها اگر نیاز به کمک داشته باشند، از شما درخواست می کنند. به همین جهت به آنها اعتماد کنید.

برخی از افراد کم بینا یا نابینایی که من می شناسم اغلب آرزو می کنند که دیگران با آن ها مانند سایر افراد جامعه رفتار کنند نه به عنوان فردی که دارای معلولیت است.

برای کسب اطلاعات بیشتر در خصوص نحوه ارتباط با افراد دارای ناتوانی جسمی به لینک مقاله نحوه ارتباط با افراد دارای معلولیت مراجعه کنید.

کمک ناخواسته و اضافی چیزی است که ممکن است باعث شود آنها احساس کوچک بودن کنند. به عنوان مثال، کمک به نابینایان در عبور از جاده و بردن آنها به مقصد، زمانی که آنها فقط راهنمایی می خواهند یا خرید مواد غذایی برای آنها و شمردن پول از طرف آنها می تواند برای یک نابینا بسیار ناراحت کننده باشد و بسیاری از نابینایان آن را تحقیرآمیز می دانند. بنابراین همیشه پیش از کمک از آنها بپرسید که آیا به کمک نیاز دارند؟

آن ها فرا حسی نیستند و ممکن است حواس بالایی نداشته باشند

فرهنگ عامه نشان می دهد که اگر یکی از حواس فرد از کار بیفتد، سایر حواس تیزتر می شوند. این لزوما درست نیست! گرچه افراد نابینا ممکن است بیشتر به حواس دیگر خود اعتماد کنند و یک حافظه قوی داشته و بسیاری از کارها را با تکیه بر حس شنوایی خود انجام دهند، اما ممکن است همیشه یک حس ششم نداشته باشند.

با این حال، شواهدی وجود دارد که نشان می دهد افراد نابینا از فرایندی به نام مکان یابی استفاده می کنند و به موجب آن از امواج صوتی برای تعیین محل و اندازه اشیا در یک مکان خاص بهره می برند. در واقع آن ها انگشتان خود را می کوبند تا امواج صوتی اشیا را در محیط پیرامون خود دریابند.

افراد نابینا از گفتگو با زبان عادی لذت می برند

شما مجبور نیستید هنگام صحبت با نابینایان از بیان کلماتی مانند نگاه کردن، دیدن، تماشا، دیدگاه یا شاهد جلوگیری کنید. آن ها از چنین جملاتی آزرده خاطر نمی شوند. اتفاقا بالعکس اگر متوجه شوند که شما تلاش آگاهانه ای برای جلوگیری از چنین اصطلاحاتی دارید احساس ناخوشایندی می کنند.

در عوض، افراد نابینا از یک گفتگوی عادی که ممکن است شما با هر شخص دیگری داشته باشید بسیار لذت می برند. چرا که حس می کنند شما روی شخصیت آنها متمرکز شده اید نه روی ناتوانی جسمی که دارند. آن ها پس از مدتی با این موضوع کنار می آیند.

برای کسب اطلاعات بیشتر در خصوص پذیرش نابینایی به لینک مقاله از دست دادن بینایی : چالش ها و راه های کنار آمدن با آن مراجعه کنید.

آنها مانند هر انسان دیگری پاسخگو و درگیر محیط خود هستند

بله درست است، نابینایان نیز مانند هر فرد دیگری دوست دارند که به سینما، رستوران، کنسرت موسیقی و مکان های جدید بروند. بسیاری از آن ها حتی در ورزش های ماجراجویانه مانند اسنوبورد، کوهپیمایی، چتربازی و غیره نیز شرکت می کنند.

چرا که این توانایی و استعداد ربطی به وضعیت فیزیکی آن ها ندارد بلکه به تیپ شخصیتی افراد بستگی دارد. برخی از افراد درون گرا هستند و اوقات تنهایی یا محیط های کنترل شده خود را ترجیح می دهند. در حالی که افراد برون گرا فعالانه به دنبال تجربه های متنوع هستند.

نابینایان رنگ ها را به روش های منحصر به فردی درک می کنند

افرادی که به طور مادرزاد نابینا نیستند و در اثر حادثه، بیماری یا به مرور زمان بینایی خود را از دست داده اند، دقیقا مانند افراد بینا با رنگ ها ارتباط برقرار می کنند. اما برای برخی دیگر از نابینایان رنگ در کنار سایر مفاهیم به کار می رود و برای آن ها معنا پیدا می کند.

به عنوان مثال آن را با اشکال انرژی ترکیب می کنند: آبی = سرد ، سفید = منجمد ، قرمز = گرم است. گاهی اوقات تنها می توانند رنگ های روشن را تشخیص دهند. اما هر چه باشد، رنگ ها برای همه مردم معنی دارند و نابینایان این مفهوم را درک می کنند.

کابوس آنها بیشتر از افراد بینا است

معمولا کابوس ها برداشت های ذهنی یا تفسیر ما از شرایط ناراحت کننده ای که با آن ها مواجه می شویم هستند. به همین جهت از آنجایی که افراد نابینا معمولاً اضطراب بیشتری را در زندگی روزمره نسبت به دیگران حس می کنند، دچار کابوس های بیشتری نیز می شوند.

به عنوان مثال، افتادن در یک گودال، زیر گرفته شدن توسط اتومبیل، برخورد با یک درخت و غیره از جمله مواردی است که بسیاری از نابینایان به عنوان کابوس آن را می بینند. برخی مطالعات نشان داده است که چنین کابوس هایی بر کیفیت زندگی افراد نابینا تاثیر نمی گذارد، اما یک شاخص واقعی از تجربیات آنها است.

از جمله نکاتی که ممکن است درخصوص نابینایان ندانید این است که: بسیاری از آن ها ممکن است به طور کامل نابینا نباشند. آنها از داشتن نقص بینایی خجالت نمی کشند. آنها همیشه به نظارت شدید احتیاج ندارند. آن ها فرا حسی نیستند و ممکن است حواس بالایی نداشته باشند. آنها از گفتگو با زبان عادی لذت می برند. آنها مانند هر انسان دیگری پاسخگو و درگیر محیط خود هستند. آنها رنگ ها را به روش های منحصر به فردی درک می کنند. کابوس آنها بیشتر از افراد بینا است. همه آنها از عصا استفاده نمی کنند. آنها مشکلی برای بیان وضعیت خود ندارند. موفقیت آنها همچنین به نوع نگاه شما بستگی دارد.

همه نابینایان از عصا استفاده نمی کنند

از آنجا که درجات مختلف اختلال بینایی و نابینایی وجود دارد، برخی از افراد به کمک عصای سفید یا عصای نوک قرمز راه می روند که این نشان دهنده درجه نقص بینایی آن ها است.

بسیاری دیگر ترجیح می دهند از سگ های راهنما استفاده کنند، که به آنها کمک می کند تا از کنار لبه ها، درها یا معابر عبور کنند. آنها برای محافظت در برابر برخورد، شانه راست صاحب خود را زیر نظر دارند. به همین جهت هیچگاه نباید بدون اجازه سگ های راهنما را ناز کنیم. چرا که ممکن است حواس آن ها پرت شود.

افراد نابینا مشکلی برای بیان وضعیت خود ندارند

شاید ندانید چگونه باید نابینایان را درک کنید چرا که نحوه برقراری ارتباط با آن ها را نمی دانید. این خوب است که برای درک بهتر آن ها در مورد زندگی و تجربیاتشان سوال کنید. تصور نکنید که آنها به هیچ عنوان تمایل ندارند در مورد تجربیات و اتفاق های رخ داده صحبت کنند.

همانطور که قبلاً گفته شد، بسیاری از نابینایان وضعیت خود را محدود کننده نمی دانند و اگر فقط بپرسید می توانند بینش خوبی ارائه دهند.

موفقیت آنها همچنین به نوع نگاه شما بستگی دارد

روانشناسان می گویند موفقیت در زندگی، تحصیلات و مشاغل افراد کم بینا یا نابینا با انتظاراتی که افراد اطراف از آنها دارند و میزان نگرش های مثبت آنها مستقیما متناسب است. هرچه بیشتر توانایی آنها را باور کنید، درخشش بیشتری خواهند داشت.

عزت نفس، خودباوری و تصویر از خود تا حدی از طریق تعاملات اجتماعی شکل می گیرد و مهم این است که آن ها با افراد با تجارب توانمندسازی روبرو شوند.

فقط به یاد داشته باشید که نابینایی محدودیت نیست.

در واقع این یک ویژگی است، دقیقاً همانطور که بینایی وجود دارد و کلمات هلن کلر این واقعیت را به زیبایی تمام نشان می دهد: “من می توانم ببینم و به همین دلیل می توانم خوشحال باشم، در آنچه شما تاریک می خوانید، اما برای من طلایی است. من می توانم جهان ساخته شده توسط خدا را ببینم، نه جهان ساخته شده توسط انسان را. ”

منبع

https://www.lifehack.org/articles/communic
ation/13-things-may-know-blind-people.html